DE AMYGDALINIO.

Pharmakologische Inaugural-Dissertation [...] Breslauer Akademie [...] strebend nach den Ehren der Medizin und Chirurgie Am 23. November 1838 am üblichen Ort zu üblicher Zeit verteidigt sich öffentlich der Urheber Eduard Bleisch aus Nimptsch.

DISSERTATIO INAUGURALIS PHARMACOLOGICA QUAM CONSENSU ET AUCTORITATE GRATIOSI MEDICORUM ORDINIS IN ACADEMIA VRATISLAVIENSI PRO SUMMIS MEDICINAE ET CHIRURGIAE HONORIBUS RITE CAPESSENDIS DIE XXIX NOVEMBRIS ANNI MDCCCXXXVIII H. L. Q. C. [Hora Locoque Consueto] PUBLICE DEFENDET AUCTOR EDUARDUS BLEISCH NIMITIENSIS.

Mit den Opponenten
A. Wicherkiewicz, Doktor der Medizin und Chirurgie
Fr. Hoffmann, Student der Medizin und Chirurgie

OPPONENTIBUS:
A. WICHERKIEWICZ, MED. ET CHIRURG. DD.
FR. HOFFMANN, MED. ET CHIRURG. STUD.

Breslau,
Druck (?) Richter

VRATISLAVIAE,
TYPIS RICHTERI

Dem höchst geschätzten Onkel
A. Bleisch
Justitiar,
[...]

Avunculo dilectissimo
A. Bleisch
Justitiario,
Benevolentissimo, optimeque de se merito

Dem Freund in günstigen und widrigen Angelegenheiten
dem immer bewährten und höchst zuverlässigen
Heinrich Kanther
Vorsteher der Nimptscher Steuern (?)

Amico in rebus et secundis et adversis
Semper probato, fidelissimo
Henrico Kanther
Vectigalium nimitiensium praefecto




Der Verfasser

Quos ad cineres usque amabit
asce studiorum suorum primitias grati animi levissimam
tesseram
D. D. D. [Dat, Dicat, Dedicat]
Auctor

Caput I

Historia.

§1.

1) Acidum hydrocyanicum via chemica paratum.

Der erste Grund, warum Blausäure, dieses bedeutende Zaubermittel, entdeckt wurde, war Zufall. Denn Dippel, der Chemiker des Berliner Färbers Diesbach, der zu jener Zeit in Berlin lebte, gab Kali [...] zu sich bildenden Pigmenten, wo jenes, das Kali war bestimmt rein, zum Ausfällen (?) von Eisensulfatlösung genutzt wurde. [...]

Prima causa, qua acidum hydrocyanicum, medicamentum tam grave, inventum est, fortuita fuit. Dippelius enim, Chemicus Berolinensis Diesbachio pigmentario, qui illo tempore Berolini vixit, Kali, cum animali forte empyreumate impraegnatum, ad pigmenta formanda dedit, quo ille, Kali purum esse ratus, ad praecipitandam solutionem ferri sulfurici utebatur. Quum autem in hoc processu pro ferro oxydulato praecipitando, se dimentum copiosum atrocaeruleum acciperet, valde miratus est; Dippelius, quem de hac re certiorem fecit, accurate inquerebat, quomodo hoc praecipitatum formatum sit et sic rationem, qua hoc caeruleum Berolinense formatur, invenit, quod inventum deinde promulgavit [1]. Hoc praecipitatum, quum pulchrum colorem praeberet, paullo post technico respectu tam grave, chemicorum attentionem movebat et ad multa experimenta ducebat, que docebant, non solum sanguinem, quo Dippelius usus erat, sed etiam alias materias corporum animalium cum Kali efficere posse, ut solutio ferrosa colore caeruleo praecipitetur. Anno 1750 Macquer invenit, solutionem Kali caustici caruleum Berolinense decolorare, coque ipsum amittere causticitatem, tum autem ferri solutionem colore caeruleo praecipitare posse. Quo experimento ductus Scheele detexit, hanc substantiam, que ferrum caeruleum reddit, nihil aliud esse, nisi acidum, quod ex alcali volatili, acido aereo et phlogisto constet, eiquo nomen "Blausäure," acidum zooticum, attribuit [2] a franco-Gallis "acide prussique" nominatum.

Methodo hujus acidi praeparandi tali usus est, Caerulei Berolinensis certam quantitatem cum hydrargyro oxyd. rubro coquebat, liquidum filtratum hydrargyrum hydrocyanicum continens cum ferro raspato et acido sulfurico destillatur, quo facto destillatum nihil aliud quam acidum hydrocyanicum in aqua solutum est [3]. Berthollet [4] argumentari studuit, hoc acidumsimili modo compositum esse, ut aqua hydrothyonica, et oxygenio carere. Quum autem, omnes methodos hujus acidi formandi, quarum permultae sunt, enarrare, hic non locus sit, commemorabo tantum, quod proprie ad explicationem et cognitionem accuratiorem hujus praeparati attinet.

Ittner [5], animadvertens, acidum hydrocyanicum in aqua solutum facile decomponi, pro aqua spiritum vini adhibuit, quo solutonem magis constantem et fortiorem accepit. Kali enim borussicum cum acido sulphurico dissolvit, et destillatum acidum hydrocyanicum in vaso annexo spiritu vini impleto recepit.

Schrader, qui acidum hydrocyanicum ad normam Ittneri paratum semper acido sulphurico mixtum esse observavit, pro acido sulphurico acidum phosphoricum igni magis resistens adhibere commendat.

Vauquelin hydrargyri hydrocyanici solutionem aquosam per gas hydrosulphuratum decomponit, qua ratione acidum hydrocyanicum aquosum obtinet.

Gay Lussac tandem exstitit, qui veram naturam hujus acidi, usque eo in conjunctionibus compositionibusque falso judicati, in lucem protulit; radicalo enim hujus acidi, cu nomen cyanogenium tribuit, invenit [6]. Illud conjunctionem hujus radicalis cum hydrogenio proposuit, simulque, qua ratione cum metallis conjungitur, docuit, quo analogiam Cyanogenii cum ceteris haloidibus demonstravit.

Cyanogenuum ex hydrargyro hydrocyanico calefacto in forma aeris separavit. Acidum hydrocyanicumaqua carens formavit, quam hydrargyrum hydrocyanicum siccum cum acido muriatico concentrato decomponeret, et gas inde exortum per calcariam muriaticam siccam ab omni aquae vestigio liberaret.

Ad modum, quo constutuentia in hisce variis methodis adhibebantur, cipia quoque acidi hydrocyanici puri in his variis praeparatis varia erat.

Editio novissima pharm. boruss. praecipit, ut modo Schraderi Kali borussicum acido phosphorico decomponatur, et acidum hydrocyanicum in solutione spirituosa servetur; hujus liquoris gr. C. cum liquore Kali caustic., liq. ferri muriat. oxydat. et acido muriatico mixta, praebeant gr. IV caerulei Berolinensis. Dullos nuper docuit, formationem caerulei Berolinensis optimum quidem criterium praesentis acidi hydrocyanici esse, eam tamen ad analysin quantitivam non sufficere, quia caeruleum Berolinense alia etiam contineat salia, et in compositione non sit constans. Aliam et quidem cortissimam methodum docet quantitatis acidi hydrocyanici inveniendae, quae nunc ab omnibus Chemicis adhibetur: argenti nitrici partes sex et dimidiam in aquae destillatae partibus nonaginta tribus et dimidia solvit. Hanc solutionem lente in liquorem explorandum instillat, donec sedimentum exoritur; quo perfecto videntum est, quantum illius solutionis opus erat ad totum sedimentum praecipitandum. Grana centum solutionis adhibitae semper indicant unum granum acidi hydrocyanici sine aqua.

§2.

2) Acidum hydrocyanicum vegetabilium.

Es gibt viele Pflanzen, die teils im Fruchtkern, teils in den Blättern, teils in der Rinde Blausäure enthalten, besonders Pflanzen aus der Familie der [...], aus denen [...] Bittermandeln [...] und Blätter von Lorbeergewächsen [...], die zubereitet mehr oder weniger Blausäure enthalten.

Multae sunt plantae, quae partim in fructuum nucleis, partim in foliis, partim in cortice acidum hydrocyanicum continent, praesertim plantae e familia Drupaccarum, e quibus tamen hoc loco tantum amygdalae amarae, et folia laurocearasi tractentur, quum oleum aethereum et praterea aquam destillatam praebeant, quae praeparata plus minusve acidi hydrocyanici continent.

§3.

Die Blätter der Lorbeerkirsche, eines orientalischen Baumes (prunus laurocerasus L. (Rosacae Juss.) riechen unbedeutend nach Blausäure. [...] hat Medden schon Beispiele aufgeführt,

a. Folia laurocerasi, arboris orientalis (prunus laurocerasus L. (Rosacae Juss.) insignite olent acidum hydrocyanicum. De vi corum toxica Medden [7] exempla jam enumerat, nec minus Mortimer eodem loco duas personas sumpta aqua laurocerasi paralysi lingua et macie correptas fuisse affert. Abraham Vater [8] experimenta intituit vi horum foliorum toxica, naturam autem hujus veneni ignoravit. Fontana [9] quie efficaciam horum foliorum toxicam confirmat, extractum aquosum sine effecta a se adhibitum dicit. Schaub [10] primus animadvertit, oleum laurocerasi aethereum, cum alcali caustico sumptum, vi toxica privari, ex quo conjecit, principium hujus veneni acidi naturam habere. Similia experimenta Stammler [11] narravit. His rebus attentus, praesertim analogia, quam hoc venenum cum acido hydrocyanico a Scheele invento habere videbatur, Pharmacopola Bohm, Berolini, aquam laurocerasi et aquam amydalarum amarum accuratius inquisivit, accepitque his aquis cum Kali borussico, ferro sulphurico et acido muriatico tractatus, sedimentum caerulei Berolinensis. Quo veram naturam hujus materiae narcoticae usque eo ignotae evedentur declaravit, quod idem codem tempore Schrader [12] detexit. Analyses, a Gehlen, Vanquelin, Buchholz postea institutae confirmatbant tantum, quod Bohm et Schrader invenerant, nec novi quidquam addebant. Medici saepe aqua illa laurocerasi utebantur, camque aquae amyd. amar. propter majorem constantiam, qua acidum hydrocyanicum conservat, oleis aethereis et acido hydrocyanico, quae periculosieora iis videbantur, praeferebant. Pharmacopoea novissima duo ex foliis laurocerasi praeparata formari jubet, oleum aethereum et aquam laurocerasi, simulque praescribit, quantum acidi hydrocyanici contineant.

§4

b. Amygdalae amarae nuclei fructuum, arboris Africae septentrionalis nec munus Europae australis (Amygdalus communix L. Rosaceo Juss.). Dioscorides jam vim mortiferam amygdalarum amararum, quibus vulpes necavit, cognovisse dicitur. Postea Foesius candem vim observavit, neque minus Matthiolus [13]. Wepfer 1679 [14] columbam et felem amygdalis amaris interfecit et primus sanguinis liquiditatem abnormem ex hoc veneno post mortem ortam observavit. Doelz praestertim eum oleo aethereo amygdal. amar. experimenta fecit, eosdemque effectus vidit. Omnibus autem natura hujus principii efficacis in amygdalis earumque oleo aethereo et aqua destillata res occulta erat, donec Bohm et Schrader [15] illud principium acidum hydrocyanicum esse demonstrarent. Attamen tum jam dubitatio exstitit, num acidum hydrocyanicum in his aquis inventum in amygdalis ipsis jam formatum adesset, aut reactione gravi Kalina gigneretur. Quare Ittner [16] ad hanc rem statuendam varia experimenta suscepit; pro Kali caustico ergo hytrarg. oxyd, rubr. adhibuit eoque hydrargyrum eum acido hydrocyanico conjunctum obtinuit, quo facto non jam dubitabat, acidum hydrocyanicum in amygdalis amaris ipsis formatum jam adesse. Invenit deinde etiam acid. hydrocyanico remoto relictum ol. aethereum, quod materiam constituentem acidi hydrocyanici in amydalis habebat.

Ad haec firmanda etiam cum aliis oleis aethereis acidum hydrocyan. conjungi posse docuit, quae olea proprio odore privata deinde acidi hydrocyanici odorem acciperent. Stange oleum amygdalarum amar. aether. cyanogenio amisso aëri diu objectum in crystallos formari, et nihil aliud nisi acidum benzoïcum fieri observavit. De vi hujus olei a cyanogenio liberati (hydrobemzoilium) toxica medici valde dissentiebant. Stange enim vim toxicam negavit, alii ut Emmert [17] Vogel [18] et Orfila experimentis, ut dicebant, nisi, eandem confirmarunt. Tales auctores adversarium superabant, et sic sine ulla certa inquisitione alter alterius opinionem repetebat, donec noster celeberrimus Prof. Dr. Goeppert de disciplinis rerum naturalium maxime meritus, in conventu medicorum Berolini 1829 Orfilae opinionem a veritato remotissimam esse publice demonstraret, experimentisque declararet, omnino oleum amygdal. amar. aether. a Cyanogenio liberatum olere quidem acidum hydrocyanicum, inter alia autem olea aetherea vi medica in organismum plane non disterre, minimeque vim toxicam habere. Aliae inquisitiones hujus rei inveniuntur in libro (Neue Breslauer Sammlungen aus dem Gebiete der Heilkunde. T. I. pag. 410.) et (Rust's Magazin 1830) inscripto, quam ultimam commentationem in manuscripte legere auctoris benevolentia mihi contigit, in qua experimenta jam dicta etiam confirmantur. Idem, quod de oleo amygd. amar. aether. a Cyanogenio liberato dictum est, etiam de nonnullis aliis plantis (Dypteria odorata, Jatropha Curcas) dici potest, quae certissime acidum hydrocyan. olentes, ne vestigium quidem hujus substantiae continent.

§5.

Recentiore tempore Robiquet et Boutron Carlard [19] acidum hydrocyan. oleumque amygdal. amar. aether., quae ex destillatione amygdalarum amar. cum aqua gignuntur [?] in amygdalis amar. jam formata non adesse docebant. Ii enim amgydalas amar. fortiter exprimendo ab oleo pingui liberantes, in hoc oleo expresso ne minimum quidem acidi hydrocyan. aut olei amygd. amar. aether, vestigium invenerunt; has materias igitur in furfure relicto adesse necesse erat, quare hunc furfurem aethere infundebant, neque in hoc aethere barum materiarum, quamquam in aethere solvi possunt, vestigium invenerunt. Furfurem deinde aqua humectabant, et denuo aethere infundebant, quo facto statim aether infusus acidum hydrocyan. et oleum amygdal. amar. aether. continebat. Furfurem porro ab oleo pingui liberatum spiritu vini fervente infundebant, ex quo refrigescente crystalli albi formati sunt; in furfure autem relicto nihil acidi hydrocyan. remansit. Hanc materiam crystallisatam Amygdalinium nominaverunt, quamquam jam Doebereiner albumen ex solutione amygdalarum aquosa per spiritum vini praecipitatum specificum hoc nomine induerat. Inquisitionibus deinde institutis Amygdalinium cum acido nitrico destillatum praebere acidum benzoicum, et cum alkalibus mixtum gas ammoniacum emittere viderunt, quo concludebant, Amygdalinium in formatione olei amygd. amar. aether. et acidi hydrocyan, in amygdalis amaris inventi, substantiam quidem activam esse, nullo autem experimento oleum amygd. amar. aether. et acidum hydrocyan. accipere potuerunt, quinimo si illud cum furfure rursus conjungebant, ex quo paullo ante cum spiritu vini fervente extraxerant. His commoti spiritum vini amygdalis amaris principium quoddam volatile subtrahere aut idem delere, quod formationem acidi hydrocyanici et olei amygd. amar. aether. adjuvaret, argumentati sunt.

§6.

Omnibus his inventis attentus Liebich amgydalinium accuratius inquisivit [20]. Primum igitur invenit, Amygdalinium cum Albumine amygdalarum et amararum et dulcium (Emulsinium) non coagulato collatum, aqua praesente, in calore 20° in acidum hydrocyan. et oleum amygdalarum aethereum decomponi, hoc autem cum nulla alia albuminis specie effici. Deinde demonstravit, Amygdalinium in amygdalis amaris jam formatum adesse, et acidum hydrocyan. et oleum amygd. amar. aether., quae ex Amygdalis amaris cum aqua destillatis accipiuntur, ex dissolutione amygdalinii cum aqua et emulsinionata esse.

Nec minus compositionem Amygdalinii inquirens, eam statuit, acidum amygalinicum ejusque salia invenit, quo naturam hujus materiae novae accuratius declaravit. In modo, quo decomponatur et componatur, destinando paullum erraverat, quod tamen postea correctum est. Jam tum Liebich illius usum in medicina commendat, quem tamen magnum pretium impediebat. Inscitia enim plurium pharmacolpolarum drachmae unius pretium sesqui imperalis erat, quamquam a pharmacopola experientissimo, illud in tractatione apta tribus partibus minus esse posse audivi.

Caput II.

§7.

Methodus parandi amygdalinii.

Methodum, qua amygdalinium paratur, simplicissimam Liebich [21] praescribit; haec enim est:

Furfurem amygdalarum amararum exprimendo ab oleo pingui, quantum fieri potest, liberatum spiritu vini fervente (94%) bis infundit, per linteum colat, et fortiter exprimit, liquidum colatum, opacum, filtratione repetita ab oleo pingui soluto liberatum, loco frigido deinde per plures dies expositum, maximam amygdalinii soluti partem in forma crystallorum demittit. Loquor supernatans, a crystallis tum separatus, ad sextam partem voluminis residuam evaporet, et in vase vitreo cum dimidio volumine aetheris conquassetur, qua operatione omne amygdalinium jam solutum praecipitatur. Amygdalinium hac utraque operatione acceptum in fittre [?] colligatur, et intra chartam bibulam quam fortissime exprimatur, quo pars olei adhuc inhaerentis a charta retinetur. Quantum olei adhuc superest repetita lavatione cum aethere separetur. Crystalli deinde in spiritu vini solvantur, ut fibrae papyracae removeantur, ex qua solutione refrigescente crystalli albi, splendidi delabuntur. Sin pro spiritu vini (94%) magis dilutus adhietur, saccharum simul cum amygdalinio solvitur, quod per aetherem simul praecipitatur. Sin liquidum supernatans supra dictum cum aethere non tractatur, quarta amygdalinii pars amittitur, quae in liquido soluta remanet. Sin spiritus vin frigidus adhibetur, hic paucum tantum amygdalinii solvit.

Hac methodo ex libris duabus grana fere 580-600 amygdalinii accipimus.

Caput III.

§8.

Natura amygdalinii chemica.

Amygdalinium tenues albosque format crystallos, odore caret, gustum habet amarum, neque acidi neque alcali naturam exhibet. In aqua praestertim fervida magna ejus copia solvitur, et ex solutione refrigescente in forma crystallorum prismaticorum pollucidorumque denuo praecipitatur. In spiritu vini fervido facillime solvitur, ex quo refrigerato maxima pars delabitur, altera pars tamen soluta remanet, et per aetherem tantum admixtum praecipitari potest. Spiritus vini frigidus amygdalinii exiguam tantum quantitatem solvit, quod aether nullo modo efficere potest, quare ex omnibus solutionibus aquosis et spirituosis amygdalinium praecipitat. Crystalli qui ex solutione aquosa nascuntur, in calore (120° R.) aquae partem amittunt, opacifiunt, et calore adaucto liquescut. Cum acido nitrico destillationi subjectum amygdalinium decomponitur. Primum acidum hydrocyanicum formatur, quod aufugit, deinde duo volumina olei amygdal. amar. aether. (hydrobenzoilium) nec minus duo volumina acidi formicici, et in tubulo apparatas destillatorii aliquantum acidi benzoici invenitur, quod ex oxydatione hydrobenzoilii formatur. Eadem formantur, si amygdalinium simul eum manganesio hyperoxydato et acido sulfurico igni expoinitur. Acidum sulfuricum solum colore lacto rubro amygdalinium solvit, qui color tamen brevi post in nigrum abit. Metalla nullam mutationem cum amygdalinio efficiunt.

§9.

In aqua baritae frigida amygdalinium plane solvitur, neque tamen decomponitur; calefactis autem his mixtis gas ammoniacum ejicitur, et si calor augetur, donec vapores ammoniaci effugerint, amygdalinium in acidum amygdalinicum permutatur, cum baryta barytam amygdalinicam formans. Hoc sal crystallorum formam assequi nequit, evaporando autem in massam gummosam transit, exsiccando corpus porcellaneum praebet, quod ex aëre humorem imbibens facillime liquescit. Per acidum sulfurieum huie sali cauto additum baryta praecipitatur, et in liquore supernatante acidum amygdalinicum solum restat, quod ad consistentiam gummalis evaporatum in crystallos formari potest, qui tamen aëri expositi statim liquescunt. Hoc acidum gustum praebet acidulum, colores plantarum cacruleos rubefacit; in aqua facillime, in spiritu vini difficilius, in aethere tamen nullo modo solvitur. Omnia ejus salia, excepto plumbo amygdalinico, in aqua solvi possunt; eaque decompositione barytae amygdalinici cum sale sulfurico formantur, qua formatione baryta sulfurica et sal, quod voluimus, amygdalinicum existunt.

Decompositionem memoratu dignissimam amygdalinii Emulsinium, illud jam supra dictum albumen amygdalarum specificum efficit.

Amygdalinium enim cum emulsione amygdalarum dulcium collatum statim acidum hydrocyanicum olet, et in destillatione acidum hydrocyan. et hydrobenzoilium effugiunt. Nec minus illud mixtum eum solutione ferrosa et acido muriatico copiosum preaebet sedumentum caerulei Beroliniensis, quo evidenter amygdalinium in acidum gydrocyan. decompositum esse demonstratur. Liebich multis experimentis docuit, emulsinium liquidum tantum hanc decompositionem efficere posse, jam enim emulsinium per calorem congulatum nullam permutationem amygdalinii provocare potest. Non minus aquae praesentia in hac decompositione necessaria est, spiritu enim vini aut aethere praesentibus amygdalinium plane intactum restat. Aliae quoque albuminis vegetabilis species ad amygdalinium decomponendum adhiberi non possunt, quia istae sicut succus gastrucus, sine effectu cum amygdalinio conferuntur. Haec decompositio amygdalinii cum emulsinio nequaquam a copia emulsinii adhibita dependet, sed emulsinium, ut fermentum in saccharum, in amygdalinium vim exercet; ita ut minima ejus copia amygdalinii maximam copiam decomponat. Vi igitur, quam Berzelius catalyticam vocat, instructum est.

§10.

Materiae, quibus amygdalinium componitur, Liebich methodo analytica reperit, easque ita enumerat: N2C40H54O22.

Per emulsinium praesente aqua, ut materiae amygdalinium constituentes novas conjunctiones forment, novasque formas accipiant, efficitur; nam hoc processu quae sequuntur corpora chemica formantur.

  N C H O
duo volum. acid. hydrocyan. 2 2 2  
duo volum. hydrobenzoilii   28 24 4
duo volum. acidi formicici   4 4 6
unum volum. sacch.   6 14 7
quinque volum. aquae     10 5
Omnia haec collecta amygdalinii numeros praebent 2 40 54 22

Barytwasser
Amygdalin (N2C40H54O22)
+ Wasser (H4O2)
- Ammoniak (N2H6)
= C40H52O24

Supra jam commemoravi amygdalinium cum aqua barytae coctum amittere gas ammoniacum (N2H6); quod a numeris amygdalinium constituentibus subtractum, numeros praebet acidum amygdal. constituentes, simulque addenda sunt duo vol. aquae N2C40H54O22 + H4O2 – N2H6 = C40H52O24

Grana 17 amygdalinii continent, ut Liebich computavit, granum I acidi hydrocyan. aqua carentis, et grana 8 hydrobenzoilii.

Caput IV.

§11.

Effectus amygdalinii per experimenta illustratus.

1) Ein kleiner Vogel nahm ein halbes Gran Amygdalin an. Hierauf wurde gesehen, wie er sich fröhlich niederließ, sang, frohlockte, [...] fraß. Nach dem Verlauf von beinahe acht Stunden gab ich ihm einen kleinen Vorrat an vorbereiteter Emulsion aus süßen Mandeln; sogleich setzte ein kurzer Schwindel ein, ein wenig später bog er den Kopf nach hinten und zog die Füße an den Körper, und [...] so. Es setzten Krämpfe ein, die durch den gesamten Körper gingen und die sich mit Wundstarrkrampf abwechselten, bis etwas später der Vogel starb, was insgesamt nicht länger als eine halbe Stunde dauerte. In der Sektion [...] hatte der Vogel selber keinen auffälligen Geruch, auch schienen mir Schädel und Hirn der Norm zu entsprechen (?) [...] Im Brustkorb war die Lunge von schöner roter Farbe, wie immer bei Vögeln, in den Vorhöfen des Herzens jedoch befand sich eine große Menge an zähem Blut, das beim Zerschneiden hervorsprudelte.

1) Avis parva amygdalinii accepit granum dimidium. Demissa deinde alacris videbatur, vocem mittebat, exsultabat, quinimo grana objecta vorabat. Octava fere horae parte praeterlapsa parvam ei copiam emulsionis ex amygdal. dulc. paratae dedi; statim vertigine erat correpta, paullo post caput retro reflectens pedes ad corpus traxit, et sic in tergum cocidit. Accedentes convulsiones, corpus valdo conquassantes, paullo post sequobatur vehemens Tetanus convulsionibus iterum varians, quibus avis mox periit, quae tota res non supra semi sexagesimam durabat. In sectione siatim instituta avis ipsa insignem odorem non praebuit, neque cavo cranii aperto cerebrum a norma visum mihi est recedens, nec sanguine nimis impletum, nec omnino odore acid. hydrocian. praeditum erat, qui odor tamen ventriculis apertis statum apparuit. In pectoris cavo pulmones erant colore laete rubro, ut semper in avibus, per atria cordis autem multum relucebat sanguinis fusci viscidi que, et dissecta magnam copiam ejus profuderant.

Die Ventrikel [...] wichen visuell nicht von der Norm ab, rochen aber beim Zerschneiden sehr nach Blausäure. Es gab allerdings keine Anzeichen für eine Entzündung.

Ventriculus nec minus proventur extrinsecus a norma non discedebant, dissecti tamen valde acidum hydrocyan. olebant. Inflammationis tamen nullum aderat vestigium.

§12.

Grünfink

2) Fringilla Chloris quartam fere grani Amygdalinii partem accepit, qua sumpta ne minimum quidem mali signum praebuit, quinimo nonnulla grana arenae edidit, et vocem emisit. Cum antea per quoddam tempus non bibisset, post semihoram patellam, emulsione amygd. dulc. impletam, in cavea posui; quo facto pluries bibebat, et etiam vivide persultabat. Sexagesima autem non plane praeterlapsa tacite caput retro floctens, pedes ad corpus trahens, convulsionibus nec minus tetano correpta obiit. Sectio postea instituta eade[...]uae in primo experimento narravi, symptomata praebuit.

§13.

Erlenzeisig

3) Fringilla spinus, sumpta grani decima sexta parto, bene se habuit. Instillata delude emulsione ex amygd. dulc. parat., mox vertigine correpta, capite retracto pedibusque ad corpus tractis lente respirabat. Convulsionibus singultui similibus tum accedentibus in tergum cecidit. Respiratio et convulsiones intervallis longioribus apparebant, donec quadrantem fere horam post venenum sumptum avis lente corrueret. Sectio cerebrum ostendit normale, neque ventriculis apertis acidum hydrocyan. olens; in atriis cordis sanguinis viscidi discolorisque multum aderat. Ventriculus et canalis alimentaris non mutati odorem insolitum non praebuerunt.

§14.

Haussperling

Fringilla domestica semi granum amygdalinii, paulloque post parvam amyg. dulc. emulsionis copiam accepit. Statim intoxicationis apparuerunt sympotomata, quare avi aliquot guttas liq. ammon. caust. diluti instillabam. Nihilominus signis intoxicationis ingravescentibus avis quadrante fere hora praeterita interiit. Attamen mortem lentius accedere accurate animadverti. Eodem experimento pluries repetito, ut mortem arcerem, nunquam mihi contigit, etiamsi minore dosi usus; quamquam, ut jam dixi, mortem lentius advenire animadvertebam.

§15.

Gimpel

5) Pyrrhulae vulgari amygdalinii granum porrexi, simulque per anum amygd. dulc. emulsionis drachmam dimidiam injeci, quam non evacuavit. Initio alacriter persultabat, post semi horam moesta, pennis erectis omnia vehementis frigoris dedit signa, caput sub alas abscondidit, et tremula et frigida fuit. Postquam X sexagesimas sic se habuerat, subito eam capite retracto pedibusque corpori attractis, in tergum cadentem, convulsiones tetano variantes invaserung, quibus periit. Sectione instituta cerebrum nullo modo erat mutatum, nec omnino acidi hydrocyan. odor exstitit. Cavo abdominali aperto pars inferior canalis alimentaris emulsione immissa erat impleta, superior tamen nihil continuit; dissecta inferior pars odorem gravem acidi hydrocyan. edidit. Inflammationis nullum fuit signum; pulmones normales, cordis atria sanguine discolore viscidoque impleta erant.

§16.

Taube

6) Columbae per anum solutionem granorum IV Amygdalinii injeci, et quam paullo post hanc injectionem altera emulsiva sequeretur, omnibus symptomatibus intoxicationis acidi hydrocyan. periit. Praeter emulsionem in recto adhuc restantem, odorem acidi hydrocyan. exinde ortum, et sanguinis mutationem saepius jam dictam, nihil observavi in sectione.

§17.

Gimpel

7) Pyrrhulae vulgari sesquigranum amygdalinii hora quarta pomeridiana dedi. Usque ad horam octavam diei sequentis nulla praebuit morbi cujusdam signa. Tum parvam emulsionis amygd. dulc. copiam avi instillans, eam paullo post moestam animadverti. Attamen iterum se reficiens persultabat. Post semi horam vertigine erat correpta; respiratio rara, difficilis; avis ipsa frigida, et paullo post convulsionibus totum corpus conquassantibus correpta fuit, quibus, capite saepe retracto, hora post sumptam emulsionem praeterlapsa interiit. In sectione cerebrum erat normale, sine acidi hydrocyan. orore, cor autem sanguine discolore, viscido impletum; oesophagi tunicae intumescentes; tunica ventriculi cornea nigrescens; Canalis alimentaris a ventriculo ad cloacam usque massa nigra, viscida, turgebat, ejusque tunicae rubefactae et crassiores erant. Odor non observatur.

In hoc experimento cum avibus nonnullis repetito, mortem semper iisdem signis lente seroque appropinquantem, canalem autem alimentarem eadem jam dicta materia nigricante, viscida, impletum vidi.

§18.

Kaninchen

8) Lepori cuniculo, duobus amygdalinii granis sumptis non laeso, sequente die quatuor dedi grana, quae iterum nullum in animal ostenderunt effectum; quare per plures dies amygdalinii dosio [?] ei dedi, quotidie antem ad priore die datam duo grana addens, ut ultima dosis sumpta grana XII contineret. Attamen hac quoque magna copia sumpta sanus mansit cuniculus. Sequente die igitur amygdalinii tria grana et post semi horam emulsionis amygd. dulc. parvam ei dedi copiam. Tum autem mox moestus, inquete circumcurrens, post decem sexagesimas a vehemente opisthotono emprosthotono variante, nec minus convulsionibus invasus, extremitates posteriores vehementissime ad ventrem traxit, et post semi horam fere gravissimo tetano interiit. In sectione celebrum multo sanguine fusco inveni impletum, acidum tamen hydrocyanicum non olens; pulmones normales, cor sanguine nigro viscidoque impletum. In canali alimentari nihil a norma discedens nec omnino acidi hydrocyan. odoris vestigium inveni. Alia etiam experimenta instituta, quam res ex praecedentibus derivandas tantum firmarent, hic enumerare nolo. Nunquam autem in canali alimentari mammallum materiam illam nigricantem viscidamque in avibus (nro. 7) inventam, nunquam inflammationis vestigium videre poteram.

§19.

Aus diesen Experimenten habe ich folgende Schlußfolgerungen gezogen.

Ex hisce experimentis, quae sequuntur, derivanda mihi videbantur.

Amygdalin alleine, auch wenn es in großen Mengen genossen wird, hat keine giftige Wirkung, ja, es beeinträchtigt nicht einmal den Gesundheitszustand. Wenn es jedoch in den Ventrikeln oder im Verdauungskanal mit der Emulsion vermischt wird, folgt sogleich die Zerlegung des Amygdalins [...].

Amygdalinium solum, etiamsi magna ejus copia sumpta sit, vim toxicam non habet, quin ne turbat quidem valetudinem. Si tamen in ventriculo aut in canali alimentari cum emulsinio conjungitur, statim decompositio amygdalinii eodem, quo extra organismum animalem, modo consequitur, et effectus hujus decompositionis, producti acidi hydrocyanici, talis exsistit, qualis solo acido hydrocyan. exstititisset. Omnia hujus intoxicationis symptomata plane eadem sunt, quae ex sumpto acido hydrocyan. gignuntur. Effectus hujus intoxicationis eodem momento animadvertitur, quo Amygdalinii in canali alimentari cum emulsinio contactus exoritur, idemque majori aut minori acidi hydrocyan. decompositione formati copiae respondet.

Caput V.

Amygdalinii cum aliis praeparatis acidum hydrocyanicum continentibus comparatio

§20.

1) Cum acido hydrocyanico pharm. Boruss.

Magnum discrimen inter acidum hydrocyanicum nostrum officinale illudque amygdalinii decompositione formatum hoc est, quod acidum hydrocyan. officinale hydrobenzoilium non continet, quae res omnino magni esset momenti, si, Cel. Prof. Dr. Goeppertii experimentis accuratissimis hujus hydrobenzoilii vom non edoeti, priorem opinionem, vim toxicam ejus affirmantem, teneremus. Celeberrimus autem hic vir multis experimentis cum animalibus quin se ipso institutis hydrobenzoilium aliorum oleorum aether. vim non superare demonstravit. Cum autem nostrum acidum hydrocyan. officinale aegrotis purum nunquam offeratur, sed semper haud parva cum spiritus vini copia mixtum, cum porro per illud hydrobenzoilium additumque spiritum vini singulare discrimen in vi medica acidi hydrocyan. oblati vix efficiatur; jure puto me posse conjicere, illa additamenta excitantia, acidi hydrocyan. dosibus exiguis tantum oblatis, non valde consideranda, sed magis acidi hydrocyan. copiam esse spectandam.

Rebus sic se habentibus acidum hydrocyan. amygdalinii decompositione formatum, officinali omnique alii multo est praeferendum, quum unum quodque acidum hydrocyan. accuratissime etiam asservatum ita decomponatur, ut singulis diebus infirmius fiat praeparatum. Haec res tamen in amygdalinio nunquam accidit; semper enim in decompositione gr. XVII praebent acidi hydrocyan. aqua carentis gr. I. Cum autem certo maximi sit momenti, in adhibendo medicamine gravissimo, acido hydrocyanico scilicet, accuratam copiam aegroto offerendam non ignorare, nemo sane amygdalinium acido hydrocyanico officinali longe esse praeferendum dubitabit.

§21.

2) Amygdalinii cum praeparatis ex amygdalis amaris formatis officin. comparatio.

Vim duorum medicamentorum officinalium ex amygdalis amaris formatorum, olei amygd. aetherei et aquae amygd. amar. varia tantum acidi hydrocyanici copia, quam continent, inter se differre, haud dubio nemo negat. Nam si aquam amygd. amar. accuratius contamplamur, nihil aliud est, quam oleum aethereum amygd. amar. in aqua solutum, quare oc ole o et aqua amygd. amar. remediis tantum acidum hydrocyan. continentibus utimur. Sed decompositione amygdalinii quoque cum emulsinio eadem producta accipimus, quae inveniuntur in duobus illis praeparatis, quorum formatio non minus decompositione amygdalinii in amygdalis amaris jam praesentis nititur; illa tum destillatione a furfure amygdalarum liberantur, quod in amygdalinio non opus est. Cum haec medicamina igitur copia tantum, quam continent, acidi hydrocyan. inter se differant, et ex amygdalinii aut magis concentrata aut magis diluta solutione, per emulsinium decomposita, liquor formari possit plus minusve acidi hydrocyan. continens, haud dubie multo commodius est pro illis duobus medicaminibus hoc uno uti etiamsi in adhibendis illis duobus nulla alia accedant incommoda; quorum tamen, cum permagna sint, ratio habenda est.

§22.

Pharmacopoea in formatione parem semper praescribit amygdalarum amar. copiam. Praeter variam autem acidi hydrocyanici copiam, quam amygdalae amarae ex varia cultura, ex loco quo crescunt, praebent, id quoque spectandum est, quod semper fere amygdalae amarae cum dulcibus, quae viliores sunt, miscentur; quam rem quum Liebich accuratius inquireret, amygdalarum amararum, quas mercatura praebet, libram unam dulcium unciam unam ad duas continere invenit. Cum autem haec copia non semper eadem sit, in omni formatione varium praeparatum formari necesse est. Si acidi hydrocyan. copiam, ut pharm. Boruss. vukt, caerulei Berolinensis formatione exploramus, nihil certi accipimus. Ex illa cuim unciae quatuor aquae amygdal. amar. grana quinque coerulei Berolinensis, grana igitur duo acidi hydrocyan. aqua carentis continere dobent. Liebich autem et Geiger exploratione accuratissima argento nitrico instituta candem aquae amygdal. amar. copiam grana quatuor acidi hydrocyan. unciam igitur granum integrum continere invenerunt. Amygdalinium tamen, etiamsi ex amygdalis amaris cum dulcibus mixtis paratum, semper eandem acidi hydrocyan. continet copiam.

Aqua amygdal. amar. nec minus oleum amygd. amar. aether., si asservantur, manifeste ad decompositionem propensa sunt. Amittunt primo acidi hydrocyan. magnam copiam, tum hydrobenzoilium, quod continent oxydatione in acidum benzoicum transit, quare aegrotus singulis fere diebus praeparatum accipit, on tantum quantitae sed etiam qualitate plane diversum. Plures medici, praesertim Hufeland, inconstantiam horum praeparatorum jam observaverunt, et quamquam iis causa erat ignota, tamen effectus incertus exinde oriens animos corum acutos non effugit. Geiger [22] experimentis hanc ob rem cum aqua amygdal. amar. institutis, unicam post tres hebdomades sextam grani partem acidi hydrocyan. aqua carentis amisisse observavit, quod idem etiam Liebich [23] narrat.

In formatione aqua amygd. amar. id quoque spectandum est, quam diu amygdalae amarao cum aqua frigida digeruntur, quod si non horas XXIV. durat, (et hoc est minimum tempus), omne in amygdalis amygdalinium non decomponitur; in destillatione prius incepta emulsinium tum coagulatur, quo decomponendi amygdalinii vim amittit; hac ratione pars amygdalinii in furfure restat, et praeparatum infirmius fit, quo major pars illa erat.

Formatio aqua amygd. amar. et ol. amygd. amar. aether. aliis etiam cum difficultatibus est conjuncta. Facillime enim amygdalarum inferior, igni magis exposita pars, in carbonem transit, quo fit, ut aqua exinde destillata plus minusve materiis empyreumaticis contaminetur, aliae eiusmodi res, ad pharmacopolas magis pertinentes maxima tantum attentione evitari possunt.

Omnia haec si reputamus, amygdalinium, eum semper aequalis constans sit facileque possit formari, medicamen ese duobus jam tractatis multo melius certiusque, nullo modo est dubitandum.

§23.

Comparatio cum praeparatis ex foliis laurocerasi formatis.

Cum oleum laurocer. aether. fere numquam adhibeatur, hic de aqua laurocerasi praesertim loquar. Hoc praeparatum omnino quidem mutationibus tam gravibus non est subjectum, quam aqua amygd. amar., quare Hufeland aquae amygd. amar. jure prefert, attamen non semper par est. Copia enim acidi hydrocyan. in foliis laurocerasi quoque saepe varia esse debet. Hoc respectu certe solum et coelum magnam vim exercerent; aliam continere acidi hydrocyan. copiam si vere aliam si aestate solis radiis fervidis adjuvantibus, aliam si autumno, quo in omnibus plantis vita languescit, colliguntur, necesse est. Non minoris momenti periodus est plantae, qua folia colliguntur, utrum floret aut fructus fert. Omnes certe hac conditiones magnas in his foliis efficiunt mutationes, quare etiam folia laurocerasi impar tantum praeparatum possunt praebere, eique amygdalinium propter majorem constantiam praeferendum est.

§24.

Amygdalinio ergo singulatim eum aliis remediis acidum hydrocyan. continentibus comparato, illiusque praestantia in medicina demonstrata, haec omnia contemplanti nonnulla alia quoque commoda adparent. Amygdalinio enim adhibito quinque alia medicamina supplemus, omnia acidi hydrocyan. copia tantum, quam continent, efficacia, et a medicis singulis propter plus minusve facilem decompositionem constantiamque commendata et adhibita.

Cum nostra autem magni intersit, universam materiam medicam, quae haud exiguam medicaminum copiam amplectitur, quamquam chemia multa jam eribravit praeparataque inutilia removit, quam simplicissimam reddere, si, ut in nostro casu, sine incommodis fieri potest, amygdalinii adhibitio haud dubie optima est. Eo enim omnem concentrationis in medicamine acidum hydrocyan. continente offerende gradum, quem medicina permittit, proferre possumus; accedit, ut etiam in pulveris forma adhiberi possit, quo cum aliis remediis conjunctiones optandas iniret, dum modo post sumptum amygdalinium emulstionis amygdal. dulcium parva copia bibatur, ut acidi hydrocyan. copia congruens in ventriculo evolvatur, quod sane remedii effectum certiorem etiam redderet.

Pretium, omnino in novo medicamine adhibendo spectandum, parum tantum inter aliorum medicaminum acidum hydrocyan. continentium pretium differt; impedimentum igitur esse nequit. Cum denique plurima medicamina acidum hydrocyanicum continentia aut spiritu vini parata, aut in spirituosis soluta offerantur, amygdalinium in aquosa solutione oblatum in multis sane morborum formis effectui proferendo magis respondet.

Caput VI.

Adhibitionis forma.

§25.

Cum effectum amygdalinii non decompositi non observarem, de ejus usu medico nihil scribam. De amygdalinio igitur per emulsinium decomposito et de modo tantum, quo adhiberi potest, loquar. In omni formula, qua amygdalinii acidum hydrocyan. aegroto porrigere volumus, necesse erit, ut amygdalinium in quo acidum hydrocyanicum latet, per emulsinium decomponamus. Secundum aquae et amygdalinii quantitatem, quam praescribimus, etiam acidi hydrocyan. copia aegroto porrigenda mutatur, et hoc unico remedio omnes concentrationis gradus, quos usus medicus permittit, formari licet. Ut jam saepe monui, gr. xvjj amygdalinii decompositi nobis praebent gr. j acidi hydrocyan. aqua carentis. Si formulam componere velis acido hydrocyan. pharm. Boruss. respondentem, aegroto hoc modo amygdalinium praeseribas:

Rp.: Amygdalinii gr. vjjj
solve in
Emuls. amyg. dulc. gtt. xxv

Quae formula eadem in dosi aegroto porrigenda erit ut acidum hydrocyan. pharm. Boruss.

Sin acidum hydrocyan. in concentratione aquae amygd. amar. aut laurocerasi praescribere velis, hanc formulam aegrotum sumere jubeas:

Rp.: Amygdalinii gr. xvjj
solve in
Emuls. amygd. dulc. unc. j

in qua formula uneia una continet granum integrum acidi hydrocyanici aqua carentis.

Quum autem Syrupus amygdalarum, quem pharm. Boruss. parari jubet, emulsinium solutum contineat facultate amygdalinii decomponendi nondum privatum, pro emulsione amygd. dulc. hunc syrupum ad amygdalinium decomponendum bene adhibere possumus. Hic syrupus duplicem seopum amygdalinium decomponendi et gustum medicaminis corrigendi petit.

Rp.: Kali nitric. dr. j
solve in
infus. rad. liquirit (ex dr. jj parat) unc. v
in q solve
Amygdalinii gr. jv-vjjj
Syrup. amygdal. unc j
MDS.: omni hora cochlear sumend.

Per amygdalinium aegroto acidum hydrocyan. in forma etiam pulveris porrigere possumus, quae res maximum commodum nobis praebet, quum hac ratione eum multis conjungi possit medicaminibus, quibuscum alio modo conjungi non potest; evitanda est conjunctio amygdalinii cum alealibus causticis, quibus decomponitur. In ejusmodi formulis praescriptis necesso erit, ut aegrotus sumpto medicamine guttulas nonnullas bibat emulsionis amygd. dulc. aut pro potu ordinario ei commendemus emulsionem. Sequitur talis formula

Rp.: Hydrarg. muriat. mit. gr. xxjv
Amygdalinii gr. jv-vj
Sacch. albi [...]jj
M. Div. in part. aeq. nro xjj D.S.
Omni bihorio sumpto pulvere cochlear minus emulsionis amygd. dulc. sumendum.

Theses defendendae:

  1. Künstliche und natürliche Mineralwässer weichen sehr voneinander ab.
  2. Der Effect von Blausäure ist gleich, ob auf chemischem oder auf natürlichem Wege erzeugt.
  3. Die Vena jugularis (Drosselvene) nunquam secanda.
  4. [...]
  1. Aquae minerales artificiales et naturales valde discrepant.
  2. Effectus acidi hydrocyanici via chemica parati et vegitabilici est idem.
  3. Vena jugularis nunquam secanda.
  4. Tracheotomia in angina membranacea est rejicienda.

Vita.

Ich wurde geboren als Eduard Joseph Ludwig Bleisch im Januar des Jahres 1813 in Nimptsch, einer schlesischen Stadt, dem Vater Joseph, einem Pfefferküchler (Konditor), und der Mutter Victoria, geb. Günther, die [...]

Natus sum Eduardus Josephus Ludovicus Bleisch m. Jan. anni MDCCCXIII Nimitii, Silesiae oppido, patre Josepho, pistore dulciario, matreque Victoria e gente Güntheriana, quos ut Deus optimus maximus perdiu incolumes servare velit, indies precor. Primis litterarum elementis imbutum pater XIII annos natum Gymnasii ad St. Mathiam Vratislaviensis disciplinae me tradidit, qua per quinquennium fere usus anno MDCCCXI Gymnasium Glacense adii. Ad academica studia duos post annos dimissus Vratislaviam iterum me contuli et ab Ill. Schneider, t. t. Rectore civibus academicis adscriptus apud Ill. Benedict, t. t. Decanum, medicinae nomen dedi. Per quadriennium hisce interfui scholis:

Logicis Ill. Thilo, psychologicis Ill. Rochovsky, chemicis Ill. Fischer, physicis Cel. Frankenheim, zoologicis Ill. Gravenhorst, botanicis Cel. Goeppert, mineralogicis Ill. Glocker, anatomicis Ill. Otto, physiologicis et pathologicis Ill. Purkinje, therapeuticis Ill. Remer, nec minus Cel. Remer jun., pharmacologicis Ill. Wendt, chirurgicis et ophthalmiatricis Ill. Benedict, obstetricis Ill. Beschler et Exp. Burchardt, de historia medicinae Ill. Henschel, de medicina forensi Exp. Klose.

In theatro anatomico et in clinicis duces mihi fuerunt Ill. Otto, Benedict, Beschler, Remer, adjuverunt autem Cel. Remer jun., Exp. Burchardt, Koehler, Schoenborn, Timpf et Wendt.

Quibus omnibus viris Ill. Cel. Exp. jam summos medicinae et chirurgiae honores adepturus, gratias, quas ad vitae finem usque servabo, nunc palam ago.

Fußnoten

  1. Notitiae caerulei Berolinensis nuper inventi miscell. Berolin. 1710. T. I. pag. 380.
    [Zurück zum Text]
  2. Neue Abhandlung der schwed. Akadem. d. Wissensch. B. 4. p. 140.
    [Zurück zum Text]
  3. Opuscola. T. 2. pag. 148.
    [Zurück zum Text]
  4. essais de statique chimique. T. 2. p. 266.
    [Zurück zum Text]
  5. Ittners Beiträge zur Gesch. der Blausäure. 1809.
    [Zurück zum Text]
  6. Annal. de Chim. T. 95. pag. 136.
    [Zurück zum Text]
  7. philosoph. transact. 1721. Vol. 37.
    [Zurück zum Text]
  8. dissert. de laurocer. indele venerata. 1737.
    [Zurück zum Text]
  9. sur le venir de vipére, sur les poisons Americains, sur laurier-cerise. 1781.
    [Zurück zum Text]
  10. dissert. sistens laurocerais quali tales med. et venerat. 1792.
    [Zurück zum Text]
  11. dissert. sistens aquae lauroceras. vires. 1796.
    [Zurück zum Text]
  12. Gehlens Journal T. 1.
    [Zurück zum Text]
  13. Commentario sub dioscoride. 1550.
    [Zurück zum Text]
  14. de cienta aquatica. 1679. pag. 231.
    [Zurück zum Text]
  15. a. a. O.
    [Zurück zum Text]
  16. a. a. O.
    [Zurück zum Text]
  17. dissertatio inauguralis med. de veneratis acidi borussici in animalia effectibus. 1805.
    [Zurück zum Text]
  18. Schweiggers Journal. 1821. p. 122.
    [Zurück zum Text]
  19. Annal. de chim. et de phys. T. LXIV.
    [Zurück zum Text]
  20. Annal. d. Pharmacie T. XII. 1837.
    [Zurück zum Text]
  21. a. a. O.
    [Zurück zum Text]
  22. Annal. d. Pharmacie T. XIII. S. 200.
    [Zurück zum Text]
  23. a. a. O.
    [Zurück zum Text]

URL: http://www.gunde.de/genealogie/texte/amygdalin.php